فرهنگ ایران باستان

فرهنگ ایران باستان در فاصله زمانی بین حکمرانی بنیانگذار امپراطوری هخامنشیان، کوروش دوم (۵۵۰- ۵۳۰ ق.م)، و سقوط امپراطوری ساسانیان در سال ۶۵۱ میلادی به شکوفایی رسید. با این وجود، پایه های این فرهنگ پیش از هزاره سوم قبل از میلاد، زمانی که اقوام هندو آریایی به منطقه آریانا و یا ایران (سرزمین آریایی ها) مهاجرت کردند، شکل گرفته بود. پارسیان تنها یکی از اقوامی بودند که در منطقه پارس (فارس) ساکن شدند و نام خود را نیز از همین ناحیه گرفتند.

در ابتدا پارسیان تحت سلطه مادها، یکی دیگر اقوام آریایی، بودند که در سال ۶۱۲ ق.م در براندازی امپراطوری آشوریان در بین النهرین کمک کرده و به هدف پایه گذاری امپراطوری خودشان، قلمرو خود را گسترش داده بودند. در سال ۵۵۰ ق.م، مادها توسط دست نشانده خود کوروش کبیر سرنگون شدند و با روی کار آمدن امپراطوری هخامنشیان، فرهنگ ایرانی بطور کامل توسعه یافت. قابل ذکر است که بسیاری از پیشرفت های فرهنگی که به کوروش کبیر نسبت داده شده، در اصل توسط پارسیان و مادها قبلا شکل گرفته بوده است (مانند سیستم آبیاری قنات، یخچال ها ‌و تشکیلات ارتشی). درخشش و ذکاوت کوروش کبیر (که بعدها توسط جانشینانش هم تقلید می شود) در تشخیص دادن ایده های مفید و استفاده کردن از آنها در مقیاس بزرگ بود.

کوروش رویای امپراطوری ای را داشت که در آن تمامی شهروندان (تا زمانی که مالیات خود را بپردازند و مشکلی برای همسایگان و پادشاه ایجاد نکنند) بتوانند آزادانه زندگی و عبادت کنند. این رویا پایه و اساس یکی از حیاتی ترین و تاثیر گذار ترین فرهنگ های دنیای کهن را بنا نهاد

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها